رشد نامتعارف قیمت بنزین در دو هفته اخیر، باعث افزایش نگرانی مصرف کننده های کانادایی شده و همین توجه رسانه ها رو به خودش جلب کرده. تقریبا هر روز تو اخبار و اینترنت چهارتا تحلیلگر میان و هر کدوم از یه دیدگاه دلایل افزایش رو توجیه(!) میکنند. طوری که همه چیز کاملا طبیعی به نظر برسه. این وسط تقصیر همه هست به جز شرکت های بینوای نفتی! باراک عزیز دیروز گفتن که گرانی بنزین تقصیر ایرانه (!) که در خاورمیانه ناآرامی ایجاد میکنه و اصلا ربطی به اینکه کارگرای پالایشگاه های داغان خودشون که یکی یکی دارن میبندن (اینجا) میخواستن اعتصاب کنن نداره (اینجا). یادمه سه سال پیش که وارد کانادا شدم بنزین 80 سنت بود و حالا بالای 130. اینم سندش.
به طور متوسط سالی 20% گرون شده. هر دفعه با یه ترفند و بهانه جدید. کسی هم که اعتراض نمیکنه (از مواهب آزادی و دموکراسی اینه که همه حقوق .... بابا بی خیال!).
حالا گذشته از همه این حرف ها و نمایش های مضحک سیاسی، آخر داستان من مهاجری که الان اینجا مجبورم رانندگی کنم (اینجا اکثرا از ماشین برای رفت وآمد روزانه استفاده میکنند و زدن هفته ای یه باک بنزین 50-60 لیتری طبیعیه. یعنی متوسط ماهی 250 لیتر) باید پول نازنینی که با هزارجون کندن در میاد ( و اینجا بهش میگن Hard-earned money ) رو بپردازم. قیافه مون هم آخرش همینجوری میشه که این بابا کشیده.
