رئیس خود باشید

کی گفته تو کانادا واسه صنف دکتر و پرستار کار نیست؟ هست، خوبشم هست. کافیه یه دونه ازین دوره ها برین. بعد میتونین "بیزنس خودتون" رو بزنین و دیگه نگران "امنیت شغلی" هم نباشین.  یه spa شیک میزنید و یه اتاق ریاست به خودتون میدین و تمام مدارک ایرانتون و گواهینامه هایی که دارین رو هم قاب میکنین میکوبین به دیوار. کنارشم هزار جور معجون معجزه گر واسه رفع چاقی و اعتیاد و مشکلات جنسی و هزار کوفت و مرض دیگه به خلق الله عرضه میکنین. بیزنس یعنی این! والا!

شادم، شادِ شاد

ناراحتین؟ خوشحال نیستین؟ خوب تقصیر خودتونه. باید میومدین کانادا. من و بفیه ملت اینجا شادِ شادیم. دلیلش هم واضحه، برای اینکه تو کانادا هستیم. همین چند روز پیش دوباره یکی از موسسات برجسته بین المللی  طبق یک نظر سنجی معتبر جهانی اعلام کرد که ساکنین کانادا جزو شادترین ملل دنیا هستن (اینجا). همینکه ایشون اینو گفتن کافیه و بقیه دنیا هم اینو می پذیرن. تازه حسودیشون هم میشه. البته لازمه بدونیم که اکثرا این جور موسسه ها به صورت کاملا خودجوش و با هزینه شخصی این آمارها رو استخراج میکنن و اونایی که میگن اینا بازارگرمی برای گول زدن مهاجراست، یه مشت آدم ناراحت و مریضن.

ازین آدم های حسود حتی تو خود کانادا هم پیدا میشه. مثلا همین روزنامه ساز مخالف زن هافینگتون پست. ورداشته نوشته 25 درصد نیروی کار دنیا افسردن (اینجا). اینا اصلا مرض دارن. فقط منفی مینویسن. مثل بعضی ازین وبلاگ ها. در جواب باید گفت که اولا حساب  کانادا سوای بقیه دنیا ست! غیر از اون، حالا ممکنه یه درصد هم اینجا افسرده باشن که خوب دلیل اصلیش افراط در شادمانیه و هیچ ربطی به استرس کاری و بهره وبدهی نداره. خوشبختانه مقامات کانادایی برای کنترل سطح شادی و نگه داشتنش در حد نرمال اخیرا فعالیت های خوبی در برنامه دارن که از اونا میشه به قطع سرویس های شهری و اجتماعی شادی آور اشاره کرد.

البته خوب همیشه تو هر اجتماعی آدم های پررو هم پیدا میشه. مثلا همینایی که تو وال استریت یا مشابهش تو تورنتو شبا تو پارک میخوابن و کار و زندگی ندارن و غرغرشون اینه که چرا یه درصد جامعه از بقیه شادترن. بابا ول کن دیگه، تو خودت شادی بسه دیگه. حالا چارتا آدم هم از تو شادتر باشن، اینکه عیبی نداره که. یکی نیست بهشون بگه حقت بود میرفتی ایران. اون وقت میدیدی چطور مردم همه اخمو و یبس و ناراحتن و شادی ندارن، حالت جا میومد. البته خوشبختانه پلیس داره جمعشون میکنه. اون هم به دلیل اشغال حریم های عمومی! بدیهیه که خوابوندن هر داد و بیدادی، سطح شادی رو تو جامعه بالا میبره. من اصلا حرفم اینه که وقتی ما اینجا اینقدر شادیم، دیگه نامردیه که غر بزنیم و اعتراض کنیم. راستش میدونین، کلا غر زدن مال کسی یه که نمیدونه باید شاد باشه!

  

بیزنس چطوره؟

ماه گذشته برای یک سفر کاری دو هفته ای در آلمان بودم. خودمو با ترانسپورت عمومی خفه کردم. اتوبوس هایی که سر دقیقه میرسیدند و متروهایی که هیچوقت خراب نمی شدند. چیزی که تو کانادا در حد فاجعه است و البته عمدا. واسه یک آخر هفته فرصتی دست داد و برای ناهار به یک رستوران ایرانی در فرانکفورت رفتم. پس از صرف غذا و موقع رفتن از کنار پیشخوان یک مجله ایرانی برداشتم.( توضیح : منظور از مجله ایرانی در خارج از کشور هفته نامه یا ماهنامه های رنگی است که قسمت اعظم آن را اگهی های جامعه ایرانی مقیم آن کشور تشکیل میدهد). مجله توی کیفم ماند تا اینکه برگشتم کانادا .  وقتی آن را کنار مجله ایرانی های کانادایی قرار دادم تفاوت های چشمگیری توجهم را جلب کرد. به جای خیل جماعت دلال ماشین و مسکن و بیمه و وام و مهاجرت پول بده اقامت بگیر که از که از سر تا پای مجله  ایرانی های اینجا میریزه، تو مجله آلمان اگهی دکتر هست! اونم دکتر متخصص. همین نکته ساده تفاوت ساختاری مهمی را در مقایسه  مهاجران ایرانی مقیم دو کشور نشان میدهد. عموما در آلمان ایرانی ها یا دارای تخصص هستند یا پناهنده و وابسته به پول مفتی که از دولت میگیرن. کار دلالی نه اینکه نیست، هست. ولی اولا سیستم مملکت رو تولید و صادرات میچرخه ونه فعالیت های مالی و دلالی. این همه دلال بازی وجود نداره. ثانیا این کارا به راحتی کانادا گیر مهاجر نمیاد. در عوض کلی آگهی وکیل (!) بود که یاد میدن چه جوری تقاضای پناهندگی کنیم و یا چطوری فرم درخواست کمک های دولتی رو پرکنیم! کلا ما ایرانی ها تخصص مون مهاجرته!

در ماه اکتبری که تمام شد  شاخص استخدام در بخش صنعت کنادا، به پایین ترین مقدارش ظرف سی و پنج سال گذشته رسید. 54,000 نفر در این حوزه لی آف شدند. یعنی کلا این شغل ها از بین رفت و این جماعت باید روزیشون را از سوراخ دیگری بیرون بکشن. در عوض Tim Hortons لازانیا و کافه لاته را به منوی خود اضافه کرد و در حال گسترش بیزنس است. همه جا هم زده آدم استخدام میکینیم (با حداقل دستمزد).  دیروز تو رادیو میگفت  از هر 10 لیوان قهوه در کانادا، پول 8 تاش تو جیب تیم میره. این هم نصفه پر لیوان! مثبت بیندیشید.