۱۳۹۰ دی ۱۱, یکشنبه

خانه ای اینور آب



چه هرم مازلو را دیده باشین چه نه  بدیهیه که مسکن جزو نیازهای اولیه یک آدمیزاد و در قصه ما یک مهاجره . حالا با هم خیلی خلاصه ببینیم یه هموطن تازه وارد تو کانادا چه طوری میره زیر سقف:

حالت توپ و عالی: بابا جون قبلا تشریف آوردن یا پول قلمبه فرستادن و دوستان ریلتور و بروکر زحمت کشیدن یه خونه حالا دیگه میلیون دلاری براتون ابتیاع کردن. ماشین هم تو گاراژ پارکه. شما فقط باید زحمت بکشین یه گواهینامه بگیرین. پول هم ماهی 6000-7000 هزار تا به حسابتون واریز میشه تا نگرانی از پرداخت هزینه های مالیات و آب و برق و گاز نداشته باشین. البته بگذریم پول از همون ایرانی (خرابشده؟) میاد که ازش در رفتین.

حالت نیمه پولداری به سبک چینی:  آپارتمان تهرون تون رو  300-200 میلیون فروختین و دلارش کردین. میایین اینجا میدین پیش پرداخت یه کاندو (همون آپارتمان) فسقلی تر تا بانک بهتون وام بده. بانک لازم داره که 30-50 درصد پول خونه رو همون اول بدین. چون هنوز کارو باری هم ندارین، یه ریلتور و یه مورگج بروکر لازم دارین که کاغذبازی داستان رو براتون ردیف کنه. اینا میمیرن واسه این جور مشتری! الانم که ماشالله رقابت (!) زیاد شده. آخرش مشتری اونی میشین که دوست و فامیلتون معرفی کرده یا کس و کار خودتونه.

حالت کارمندی: شما تو ایرانش هم صابخونه نبودین و خوش نشینی (!) میکردین. اینجا هم که هنوز کاری پیدا نکردین. پس کسی هم به این سادگی بهتون خونه اجاره نمیده. چون ریلتوری هم که خونه رو آگهی کرده اول از همه سراغ نامه کاری و فیش حقوقی ازتون میگیره. باس برین دم ریلتور رو ببینین که اون وقت یه نمه بیشتر شارژتون میکنه تحت عنوان Paperwork Administration Fee  و اجاره رو هم دولا پهنا حساب میکنه که مثلا صاحب ملک (که باید ایرانی باشه) رو راضی کنه. تازه این مال وقتیه که مطمئن شه پول دارین که بدین. پول 6 ماه رو هم اولش ازتون میگیرن. یهو سطح استرستون میره بالا چون شاید نصف کل پولی که آورده بودین رو دادین رفته.

حالت اکونومی یا بخور نمیری: یا ندارین یا اصلا نمیخواین که پول بدین. پس میرین سراغ مسکن های زیرزمینی! یه زیرزمین سرد و نمور و تاریک رو از یه هموطن اجاره میکنین ماهی 800 – 1000 دلار.دلتون هم به اینترنت و کیبل مفتی که بهتون دادن خوشه. اکثر زیرزمین ها هم به طور غیرقانونی اجاره داده شدن. چون در جدا ندارن، واسش مالیات نمیدن و قرارداد رسمی هم ندارین. واسه همین مالک هروقت ببینه باهاتون حال نمیکنه، میگه فامیلم از ایران داره میاد و میخوام اینجا جاش بدم. پس باید کوچ کنین یه سوراخ دیگه.

جور دیگه زندگی اکونومی که بالای سطح زمین باشه، زندگی اشتراکیه (sharing) که بیشتر واسه مجردها و دانشجو جماعت صدق میکنه. اونم مسائل خودشو داره که مهمترینش از دست دادن حریم خصوصیه. باید بتونین با بقیه کنار بیاین.

مدل قانونی اش (همه ما یهویی تو کانادا سخت قانون مدار میشیم!) اینه که برین رنتال. رنتال آپارتمان هاییه که شما از یه شرکت اجاره میکنین و نه از یه آدم. بنابرین یه قرارداد ترکمن چای رو نخونده باید امضا کنین. چون دارن لطف میکنن و بهتون جا میدن. بیشترین خلاف ها و دزدی ها هم در همین رنتال ها اتفاق میفته. باید حتما همه چی تون رو بیمه کنین. اینکه تو پارکینگ شیشه ماشین تون رو بشکنن و لوازم تون رو ببرن یا وقتی رفتین ایران عروسیه داداشتون خونتون رو خالی کنن، خیلی عادیه.

مشکل دیگه رنتال ها مسئله بهداشته. اکثرا لاندری جدا ندارن و شما لباساتون رو تو ماشینی میشورین که هزار جور آدم دیگه هم استفادش کردن. مثل ایران نمیتونین یه ماشین لباسشویی بخرین و تو واحدتون نصب کنین. چون قبلا امضا دادین که هیچی تو خونه نصب نمی کنین. ضمنا به لطف همسایگی مدل مالتی کالچری همیشه دماغتون به بوهای خوش فراوانی هم محظوظ میشه. مخصوصا در راهروها. 

معضل اصلی بعدی وجود همخونه های بی زبونه! اکثر رنتال ها به علت کهنگی و عدم رعایت ساکنین کلکسیونی از انواع و اقسام حشرات و جونورهای خارجی دارن! معمولا موش و سوسک عادیه. چون میان سم پاشی میکنن و رفقا موقتا گم و گور میشن. ولی مشکل وقتیه که مجبور شین با Bedbug یا همون ساس خودمون تو یه جا بخوابین. این جماعت تقریبا نابود نشدنی و بسیار هم جدی هستن!
واسه همین بهتره قبل از اقامت یه سر به سایت Bedbug Registry بزنین و ببینین آیا گزارشی راجع به اون ساختمون هست یا نه. اینم یه نمودار از پراکندگی ساس های عزیز در ساختمانهای شهر زیبای تورنتو! 2270 مورد گزارش ثبت شده تا حالا.


 پراکندگی این خون آشام های مهربون در آمریکای شمالی هم خیلی جالبه. رکورد دار اونا هم شهر نیویورکه که خیلی هامون تو ایران با رویای زندگیش تو فیلمایی که میدیدیم روزمون شب میشد.


حالا چون سال نو شده چند نمونه از عکس های خوب کانادا رو هم میزارم که همه با هم یاد خاطرات شیرین قبل از مهاجرت بیفتیم. شاد باشید.




هیچ نظری موجود نیست: