Summer of the Gun

این روزها در اینسوی دنیا، بهشت آمال کسانی که در آنسوی آن زندگی می کنند خبری از صف مرغ نیست. اصلا این هفته که همه جا مرغ حراج شده بود! تابستان است و همه مشغول نوشیدن و کباب کردن در حیاط پشتی و رفتن به سینما هستند. آقای بتمن هم دوباره برگشته و یکبار دیگه میخواهد گاتهام سیتی را از چنگ دیکتاتورها نجات دهد. این وسط فقط یه عده  میان و عیش و نوش بقیه رو به هم میرزند. مسلسل رو در میارند و عقده هاشونو با کشیدن ماشه خالی میکنند. کاری هم ندارند که با اینکار چندتا زندگی رو دارند نابود میکنند. گذشته از میزان رعب و وحشتی که چنین وقایعی به جامعه القا میکند، چند نکته هست که نمیشه راحت ازشون گذشت:

-      چنین جانیانی هیچگاه لقب "تروریست" نمی گیرند. به یک دلیل خیلی ساده چون مسلمان نیستند. حتی اگر سفیدپوست هم نباشند. اسم اینکار هست”Act of Violence”   . در یک تعریف خیلی خلاصه تروریست کسی است که رسانه ها میگویند!

-       رسانه ها در عین پوشش خبری متن و حاشیه های کشتار معمولا راجع به انگیزه عامل واقعه چیزی نمی گویند. خیلی ساده قضیه رو با اعلام روانی بودن طرف و زدن برچسب هایی ازین قبیل فیصله میدهند. ضمنا قاتلین اعدام هم نمی شوند. چون اون وقت حقوق بشرشون پایمال میشود!

-      مافیای مدیا همچنان با تمام قوا بر طبل امن بودن جامعه میکوبد و با اعلام آمارهای بی نام و نشان به شکل موذیانه ای سیستم را موفق و رو به جلو نشان میدهد.

نتیجه اخلاقی: خرید بیمه عمر را فراموش نکنید. اگر هم دارید سقفش را بالاتر ببرید. آزادی و دموکراسی هزینه دارد.

نتیجه ریاضی : احتمال اینکه تماشای فیلمی در ژانر وحشت واقعی اتفاق بیفتد صفر نیست.

نتیجه ایرانی: مرتیکه! اگه بده چرا برنمیگردی؟!

توضیح: موضوع این پست اشاره ای به کشتار مسلحانه هفته گذشته در تورنتو کانادا و همچنین دنور آمریکا می باشد.