در کانادا چیزی به نام هویت فردی و اجتماعی وجود ندارد. چون خانواده ای وجود ندارد. هرکی از یه جا اومده و نیازی نداره بقیه اصل و نسبش رو بدونن. اصلا خیلی ها در رفتن و اومدن. هویت شما منحصر به چند شماره (نظیر SIN Number و شماره گواهینامه رانندگی) و از همه مهمتر Credit History شماست. این آخری چیزی نیست که بتوانید از راه میانبر و با تیزبازی بدست آورید، بلکه برعکس باید صبر کنید تا زمان بگذرد و هرچه بیشتر بهتر تا به اصطلاع کردیت تان build up شود. اینجا اگر کردیت نداشته باشید شما را به خیلی از بازی ها راه نمی دهند. در حقیقت هویت شما با کردیت تان و یا به زبان دیگر با اعتبار اقتصادی تان معین می شود. فرقی نمی کنه که دکتر مهنس باشی یا بقال و راننده تاکسی، اینکه پول چقدر داری یا چقدر در اختیارته مهمه. شما به عنوان یه مهاجر باید اول از همه تمام وجهه و سطح اجتماعی که قبلا داشتین رو ببوسین بذارین کنار و بعد بگردین ببینین میتونین خودتونو از یه گوشه کناری وارد بازی کنین یا نه. اگه تا حالا امام رضا رفته باشین، دیدین که همه دارن میجنگن که دستشونو به ضریح برسونن. اون وسط دیگه بین نونوا و استاد دانشگاه فرقی وجود نداره. کانادا هم همینه، هیچ کس شما را تحویل نمیگیره. این شمایین که باید با پررویی آویزون بشین. این یکی از عوارض دردناک مهاجرت است که باید بتونین باهاش کنار بیاین. من که فعلا بدجوری باهاش درگیرم! شب بخیر.
۱ نظر:
امیر
شهرام بجز دوست و فامیل ،اگر پول نداشته باشی کی توی ایران تحویلت می گیره؟واقعااگه توهمینجا می رفتی مشهد و یا تبریز زندگی می کردی و حقوق بگیر ساده بودی قضیه خیلی با کانادا فرق می کرد؟بی هویتی ناشی از بی پولی همه جا دردسر سازه حالا اگر دو نفر اینجا توروت می خندیدن و هندونه زیر بغلت میذاشتن بحث دیگه است.اتفاقا بحران هویت در ایران بحران کلی دیگه ای داره که اگه حوصله داشتی میشه راجع بهش صحبت کرد
ارسال یک نظر